Wypadki są nieodłącznym elementem życia człowieka i, czy tego chcemy czy nie, towarzyszą nam od lat. W ich trakcie często dochodziło i dochodzi do mniej lub bardziej poważnych urazów ortopedycznych. Na przełomie wieków ludzie wypracowali metody i techniki, dzięki którym radzimy sobie z otwartymi i zamkniętymi złamaniami kości. Nie zawsze jednak było to takie proste.
Jak wyglądały początki ortopedii?
Od setek lat ludzie zdawali sobie sprawę, że w przypadku złamania najważniejszą czynnością jest zbliżenie odłamów kości oraz ich stabilizacja. Prawidłowe unieruchomienie wpływało na:
- zrost odłamów kostnych
- uniknięcie odkształcenia kończyny
- zmniejszenie dolegliwości bólowych.
Ludzie stosowali różne materiały do jak najbardziej efektywnego usztywnienia złamania. Do tego celu wykorzystywano m.in. wosk, mąkę, glinę, żywicę lub bandaż nasączony krochmalem. Jednak wciąż największym problemem pozostawały otwarte urazy, które zdecydowanie komplikowały leczenie. Już Hipokrates wprowadził pierwsze standrady leczenia złamań, wykorzystując specjalne łupki stabilizujące odłamy kostne.
Złamanie otwarte — złamanie śmierci
W dalekiej przeszłości otwarte złamania, obejmujące przerwanie ciągłości skóry, uszkodzenie tkanek miękkich i naczyń krwionośnych, były jednoznaczne z utratą życia. Nie potrafiono skutecznie tamować krwawienia, a brak jakiejkolwiek sterylizacji i dezynfekcji powodował zakażenie rany. Pierwsze kamienie milowe, które wpłynęły na proces leczenia pacjentów z urazami, to:
- opracowanie metody podwiązywania naczyń w XVI wieku,
- unieruchomienie kończyny za pomocą opatrunków gipsowych w XVIII wieku,
- wprowadzenie podstawowych zasad antyseptyki (odkażania) w medycynie.
Postępy w leczeniu urazów przedramienia
W 1852 r. pojawiły się w Europie pierwsze opatrunki gipsowe. Były najprostszą oraz najskuteczniejszą metodą leczenia. Materiał ten był znacznie łatwiejszy oraz sztywniejszy od krochmalu, co dawało większą stabilizację. Za pionierów stosowania gipsu do leczenia złamań i innych urazów uważa się Antoniusa Mathijsena i Nikołaja Pirogowa.
Innowacyjna metoda leczenia urazów przedramienia w XXI wieku
W ciągu wielu stuleci medycyna znacznie ewoluowała, a mniej poważne, jak i bardziej rozległe urazy przestały w tak dużym stopniu zagrażać życiu pacjentów. Jednym z najbardziej innowacyjnych sposobów leczenia urazów przedramienia jest Orteza Meidprintic. Zastosowanie jej jest zarówno skuteczne, jak i wygodne i doskonale sprawdza się jako zamiennik klasycznego gipsu. Ortezę Mediprintic można też stosować u pacjentów z przeciążeniem stawów. Wysoka jakość materiałów sprawia, że jest ona lekka, a jednocześnie zapewnia odpowiednie usztywnienie. Zastosowanie innowacyjnych wyściółek pozwala swobodnie oddychać skórze, a pod materiałem nie gromadzi się wilgoć.
